16 november 2015

Hoe Roemenië de wijn herontdekte!

Harold Hamersma hoort en proeft hoe Roemenië de wijn herontdekte.

‘Het is alles of niets’, luidde het antwoord van de overheid toen ik in 1998 vijftig hectare wijngaard wilde kopen. Zodoende moesten we met zeshonderd hectaren beginnen. Die moesten overigens eerst allemaal gerooid worden.” Ik sta met Philip Cox van Recas Winery op een heuvel met uitzicht op zijn nieuwste wijngaarden in Minis, op de grens van Servië en Hongarije. Cox, Engelsman, streek eerder al in Roemenië neer, ontmoette daar zijn vrouw, werkte er destijds voor een internationaal reclamebureau en startte parallel een handeltje in Heineken. „Maar dat hebben we verruild voor wijn.”

Hij schenkt mij een glas feteasca neagra in, rood van een autochtone druif. Ik complimenteer hem. „Minis moest opnieuw op de kaart gezet worden. Zes jaar geleden zijn wij opnieuw gaan aanplanten en anderen volgden, maar die vergaten het belangrijkste: er een wijnproductie-faciliteit bij te bouwen.” Daaraan ontbreekt het Cox niet. Op een autokwartiertje afstand van de stad Timisoara staat zijn winery waaraan thans volop wordt gebouwd om de jaarlijkse dertien miljoen liter aan te kunnen. Het illustreert dat Roemenië de wijn herontdekt. Het land telt 180.000 hectare wijngaard, waarmee het als wijnland groter is dan Australië of Zuid-Afrika.

De afgelopen vijf jaar is het aantal wijnproducenten ruim verviervoudigd: van 30 naar 130. „Maar dat zijn bijna allemaal boutique wineries van hooguit twintig hectaren. Die eigenaren hebben zich als doel gesteld wijnen te maken van 60 euro per fles of duurder. Bedoeld voor mensen die zich zo’n auto – Cox wijst op een Maserati die toevallig net langskomt – kunnen veroorloven.” Cox richt zich meer op het winkelwagentje. „Frankrijk kan op een laag prijsniveau niet of te weinig varietal wijnen leveren voor de supermarkten. Wij wel. Pinot grigio, sauvignon blanc en chardonnay voor wit, en cabernet sauvignon, merlot en pinot noir voor rood en rosé gedijen hier uitstekend.” Ze vallen in de smaak. In de Verenigde Staten is een aantal labels een begrip. En ook in Nederland is Recas niet onbekend. Een aantal supermarkten verkoopt wijnen van Recas als I am. En Hema heeft zich ontfermd over Dreamfish en Dreambird. Ondertussen droomt Cox over het slechten van de duizend hectare grens.

download123 Harold Hamersma, 14 november 2015